Het Franse trio Clover heeft met “Paradigme” het tweede album gemaakt na Vert Émeraude uit 2020, al eerder gerecenseerd door mij in Rootstime. Evenals zijn voorganger is “Paradigme” een uiterst verrassend album, niet alleen door de aparte bezetting van het trio : tenorsaxofoon, trombone en contrabas. Saxofonist/componist Alban Darche is de leider en componist van 8 van der 10 nummers op het album, hij is tevens mede oprichter van het Yolk label en artistiek directeur. Jean-Louis Pommier speelt trombone en is verantwoordelijk voor de compositie “Wendat”, Sébastien Boisseau speelt contra bas en schreef “L’empreinte”.

Terugkomend op het verrassingselement in deze muziek, het album past prima in het kader van de moderne Europese jazz waarin de conventionele wetten van de jazz enorm zijn uitgebreid richting klassieke - en etnische muziek door het gebruik van typische klassieke instrumenten en die uit de wereldmuziek. Ik schreef al eerder dat de nieuwe ontwikkelingen in de jazz tegenwoordig vooral in Europa tot stand komen, niettegen-staande de nog altijd innovatieve uitingen van muzikanten als Wadada Leo Smith en James Brandon Lewis om er enkele te noemen, daarom is het des te treuriger dat stilstaande muzikanten als Wynton Marsalis worden geëerd in het Concertgebouw.

Alban Darche heeft sinds 1996 meer dan 30 albums uitgebracht onder eigen naam of met Le GrosTube, Longboard, L’Orphi Cube, Clover en andere namen. Het album “Paradigme” (voorbeeld) begint met het sfeervolle, rustige “Laisse Aller” waarin de tenorsax en de trombone rondjes om elkaar draaien als muggen bij een lamp. Ook in “Canevas” is er een geslaagde symbiose tussen tenorsax en trombone die een soort vraag- en antwoordspel opvoeren. In “Label Avonture”, de naam zegt het al, wordt de spanning langzaam opgebouwd waarbij de contrabas ook nauw bij is betrokken met fraai solowerk.

Een glansrol is er voor Alban Darche in “La Sensation Du Temps” waarin hij allerlei bijzondere geluiden weet te ontlokken aan zijn saxofoon. Daarbij o.a. superkorte loopjes waarbij Pommier zorgt voor het contrast met lange uithalen op zijn trombone, het levert uitermate spannende muziek op. Of het nummer “Telemann” is geïnspireerd op de muziek van deze Duitse barok componist (1681-1767) lijkt voor de hand te liggen, qua muziek kan ik het niet beamen daarvoor weet ik te weinig van zijn muziek. In het titelnummer “Paradigme” is er een muzikaal gesprek tussen de saxofoon en de contrabas waar zich later de trombone bijvoegt met als resultaat een leuk en intrigerend muziekstuk.

Jean-Louis Pommier en Sébastien Boisseau schreven ieder een compositie, de overige 8 zijn van de hand van Alban Darche. Fraaie muziek, alleen had wat meer vuurwerk niet misstaan op dit vrij serene album.

Jan van Leersum.